بررسی سازگاری و خواص فیزیکی - مکانیکی آمیزه پلی یورتان با پلی وینیل کلراید سخت

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,243

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NICEC10_449

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1385

چکیده مقاله:

در این تحقیق، آمیزه های پلی یورتان با پلی وینیل کلراید از نظر سازگاری، خواص فیزیکی – مکانیکی و میزان پراکندگی یک فاز در فاز دیگر مورد ارزیابی قرار گرفته اند. هدف کلی از آمیزه سازی این دو پلیمر اصلاح خواص و رسیدن به ترکیبی که دارای ویژگیهای جامع هر دو پلیمر است، می باشد. پلی یورتان مورد نظر از فازهای نرم و سخت تشکیل شده است. که فاز نرم و یا دی ال آن پلی کاپرولاکتون ، و فاز سخت آن مجموعه متیلن بیس فنیل دی ایزوسیانات و بسط دهنده بوتان دی ال می باشند. پلی وینیل کلراید که نسبتا وزن مولکولی بالایی دارد عاری از هر گونه نرم کننده است و بنابراین نمونه خالص آن ویژگیهای یک ترموپلاستیک سخت و شکننده را نشان می دهد. چهار نوع آمیزه پلی یورتان با پلی وینیل کلراید که درصد وزنی پلی یورتان آن 20، 40، 60 و 80 می باشد، به روش محلول در حلال دی متیل استامید تهیه شده است. نتیجه آزمونهای دینامیکی – مکانیکی، کشش و طیف های مادون قرمز و تصاویر میکروسکوپ نوری آمیزه های این دو پلیمر بررسی شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که پلی یورتان بر پایه فاز نرم پلی کاپرولاکتون، باپلی وینیل کلراید سازگار است و دمای انتقال آمیزه، با تغییر ترکیب درصد به صورت یکنواخت تغییر می کند. در واقع فاز نرم پلی یورتان با پلی وینیل کلراید، یک فاز منفرد آمورف را در این آمیزه تشکیل میدهند و فاز سخت ایزوسیاناتی به صورت دست نخورده باقی می ماند. فاز پراکنده پلی یورتان برای ماتریس پلی وینیل کلراید سخت مانند یک نرم کننده عمل می کند و بر عکس، در آمیزه ای که پلی وینیل کلراید فاز پراکنده در ماتریس پلی یورتان است، به عنوان یک تقویت کننده به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

نادره گلشن ابراهیمی

دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه پلیمر

بهاره رشیدی

دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه پلیمر