سلامت روان در پرتو حکمت های علوی: مرور آموزه های نهج البلاغه

این پژوهش با هدف بررسی و تبیین دیدگاه نهج البلاغه در خصوص سلامت روان و ارائه راهکارهای عملی بر اساس آموزه های این کتاب شریف انجام شده است. نهج البلاغه، به عنوان مجموعه ای گران سنگ از سخنان و نامه های حضرت علی (ع)، نه تنها دربردارنده آموزه های اخلاقی و اجتماعی است، بلکه به ظرافت ها و پیچیدگی های روان انسان نیز پرداخته و راهکارهای جامعی برای دستیابی به سلامت روان ارائه می دهد. این پژوهش با روشی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به بررسی آموزه های نهج البلاغه در شش محور کلیدی مرتبط با سلامت روان پرداخته است. این محورها عبارتند از: خودشناسی و پذیرش خویشتن، ایمان و توکل به خدا، کنترل نفس و دوری از گناه، برقراری روابط سالم با دیگران، مثبت اندیشی و امیدواری، و اعتدال و میانه روی در زندگی. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نهج البلاغه، سلامت روان را در گرو شناخت عمیق انسان از خود و جایگاهش در هستی، ایمان و توکل به خدا، کنترل نفس و دوری از گناهان، برقراری روابط سالم و سازنده با دیگران، داشتن نگاهی مثبت و امیدوارانه به زندگی و رعایت اصل اعتدال و میانه روی در تمام امور می داند. بر اساس آموزه های نهج البلاغه، می توان یک نقشه راه عملی برای دستیابی به سلامت روان ترسیم کرد که شامل گام هایی همچون تلاش برای خودشناسی، تقویت ایمان و توکل، مبارزه با هوای نفس، برقراری روابط سالم، تقویت مثبت اندیشی و امیدواری، و رعایت اصل اعتدال است. این پژوهش ضمن ارائه یک الگوی جامع برای سلامت روان بر پایه آموزه های نهج البلاغه، بر ضرورت بهره گیری از این منبع غنی در جهت ارتقای بهزیستی روان شناختی افراد و جامعه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، سلامت روان ، خودشناسی ، ایمان ، توکل ، کنترل نفس ، روابط سالم ، مثبت اندیشی ، امیدواری ، اعتدال ، حضرت علی (ع).