روش های نوین تدریس و نقش معلم در پرورش یادگیری فعال دانش آموزان

در عصر اطلاعات و فناوری، روش های سنتی تدریس به تنهایی قادر به پاسخگویی به نیازهای یادگیری دانش آموزان نیستند. این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی به مرور ادبیات و پژوهش های مرتبط با روش های نوین تدریس و تاثیر آن بر پرورش یادگیری فعال دانش آموزان می پردازد. بررسی منابع نشان می دهد که رویکردهایی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی، یادگیری معکوس و به کارگیری فناوری آموزشی، علاوه بر افزایش مشارکت دانش آموزان، موجب تقویت مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و خودرهبری در یادگیری می شوند. تحلیل داده ها نشان می دهد که نقش معلم در این فرآیند از منبع صرف دانش به راهنما، تسهیل گر و طراح محیط یادگیری فعال تغییر یافته است. همچنین، چالش هایی مانند مقاومت فرهنگی، محدودیت منابع و فشار برنامه درسی شناسایی شده است که برای رفع آن ها راهکارهایی نظیر آموزش ضمن خدمت معلمان، بهره گیری موثر از فناوری و طراحی برنامه های انعطاف پذیر پیشنهاد می شود. این مقاله با تحلیل و ترکیب یافته های پیشین، چارچوب مفهومی جامعی برای درک تعامل بین روش های نوین تدریس و نقش معلم در یادگیری فعال ارائه می دهد و زمینه ساز پژوهش های آتی در این حوزه است.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، یادگیری فعال ، نقش معلم ، یادگیری مشارکتی ، فناوری آموزشی.