ارتباط نگرش به ابعاد سالمندی و تعیین نقش پیش بینی کنندگی آن بر کیفیت زندگی سالمندان

مقدمه: نوع نگرش به سالمندی از جمله مولفه های تاثیرگذار بر کیفیت زندگی سالمندان است؛ به طوری که اولین گام برای مشخص کردن نوع اقدامات و امکانات مورد نیاز سالمندان، پی بردن نگرش به ابعاد سالمندی و تاثیر آن بر روند و ابعاد مختلف کیفیت زندگی سالمندان است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط نگرش به ابعاد سالمندی و تعیین نقش پیش بینی کنندگی آن بر کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی- همبستگی و جامعه آماری آن شامل ۱۵۶ نفر از سالمندان مراجعه کننده به ۶ مرکز جامع سلامت شهرستان سبزوار طی بازه زمانی شش ماهه بود. نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه های سنجش نگرش به ابعاد سالمندی (AAQ یا Attitudes to Ageing Questionnaire) و پرسش نامه کیفیت زندگی سالمندان جمع آوری گردید و سپس با استفاده از آزمون Multiple linear regression در نرم افزار Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمره نگرش به سالمندی، ۵۱/۰ ± ۰۷/۷۸ و نمره کیفیت زندگی، ۱۴/۱ ± ۰۷/۱۱۲ به دست آمد. بر اساس تحلیل های انجام شده، ارتباط مثبت و معنی داری بین ابعاد جسمانی سالمندی و رشد روحی- روانی سالمندی با کیفیت زندگی وجود داشت (۰۰۱/۰ > P). از طرف دیگر، بین بعد مشکلات روانی- اجتماعی سالمندی با کیفیت زندگی ارتباط منفی و معنی داری مشاهده گردید (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: با توجه به مهم تلقی شدن وضعیت سلامتی (جسمی، روحی) در بین سایر ابعاد کیفیت زندگی سالمندان، باید برنامه ریزی لازم در جهت بهبود وضعیت زندگی سالمندان به عمل آید تا بتوان از این طریق، کیفیت زندگی آن ها را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

Attitude ، Elderly ، Quality of life ، نگرش ، سالمندی ، کیفیت زندگی