بازشناسی و تحلیل جایگاه امامت شیعی در انقلاب اسلامی ایران

اصل امامت با برخورداری از کارکردهای دینی و سیاسی در ایجاد انقلاب اسلامی و انتظام بخشی آن نقش اساسی دارد. از این رو، پرداختن به آن دارای اهمیت است.(اهمیت) استمرار کارکردی این اصل در عصر غیبت ، با اذن الهی توسط فقیه جامع الشرایط انجام می پذیرد و طبیعی است که یکی از دستاوردهای کارکرد فقیه جامع الشرایط، رهبری انقلاب اسلامی ایران است. از این رو جایگاه اصل امامت به شکلی در انقلاب اسلامی مشخص می شود و البته این می تواند کانون گفت و گوهای احتمالی علمی در حوزه علم کلام و سیاست قرارگیرد(مساله) و این پرسش مطرح گردد که امامت در انقلاب اسلامی چه جایگاهی دارد؟(سوال) از آنجایی که فقیه جامع الشرایط با اذن الهی توسط امام معصوم(ع) به عنوان نایب عامش منصوب می شود، همین، جایگاه امامت در انقلاب اسلامی ایران را مدلل و مشخص می نماید.(فرضیه) این مقاله با ابزار کتابخانه ای و نرم افزاری و با روش برهان سبر وتقسیم ابتدا فرضیه ها را یکی پس از دیگری مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد(روش) و آنگاه به اثبات نظریه منتخب خود یعنی «جایگاه امامت شیعی در انقلاب اسلامی ایران» می پردازد (هدف)از آنجایی که ولی فقیه با نصب الهی توسط امام معصوم(ع)منصوب شده و نایب امام(ع) محسوب می گردد، از این جهت می توان گفت امامت در انقلاب اسلامی نقش داشته و در اداره انقلاب اسلامی سهیم است.(یافته)

کلیدواژه ها:

امامت ، کارکرد امامت ، انقلاب اسلامی ، ولایت فقیه ، نیابت عام