بررسی حقیقت، گستره و ادله عصمت معصوم(ع) و امکان سهو بر اساس ظواهر آیات و روایات

با توجه به تعریف مشهور متکلمان متاخر از عصمت هیچ جایگاهی برای بررسی امکان سهو انبیاء و اولیاء الهی باقی نمی ماند چرا که معصوم را کسی می دانند که از هرگونه خطایی نیز مبرا باشد. حال آن که آیات و روایات مملو از مواردی است که به انبیاء و اولیاء الهی نسبت سهو و اشتباه داده است. بر این اساس ضروری است حقیقت عصمت و سهو، اقسام و گستره هر یک بر اساس آیات و روایات مورد بررسی قرار گیرد تا سهو و خطایی که در ادله به آن ها تصریح شده است معنای صحیحی بیابد. در این پژوهش با روش جمع آوری اطلاعات، تحلیل آن و مقارنه آرا ابتدا حقیقت عصمت و اقسام آن و پس از آن حقیقت سهو و اقسام آن مورد بررسی قرار می گیرد تا بر اساس ادله نقلی، گستره امکان سهو تبیین گردد. در گام نهایی نیز ادله سهو معصوم در آیات و روایات و ارتباط آن با عصمت معصوم مورد نظر قرار می گیرد. از جمله نتایج تحقیق آن که: ۱- عصمت در آیات و روایات متفاوت با عصمتی است که توسط متکلمان متاخر بیان شده است به گونه ای که عصمت از خطا و اشتباه در امور غیر دینی بیان نشده است. ۲- امکان سهو و خطا در امور دینی وجود ندارد چرا که غرض از بعثت انبیاء و اولیاء را که هدایت افراد است زیر سوال می برد. ۳- آیات دال بر سهو معصوم را می توان در سه دسته کلی مورد بررسی قرار داد.

کلیدواژه ها:

" ، سهوالنبی" ، خطا" ، عدم العلم" ، عصمت معصوم" ، ، " ، آیات و روایات"