پیش بینی اضطراب اجتماعی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بهارستان ناحیه ۱

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب اجتماعی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بهارستان ناحیه ۱ انجام شد . این پژوهش از لحاظ هدف در زمره ی پژوهش های کاربردی قرار می گیرد . همچنین از نظر روش، در گروه پژوهش های توصیفی و به طور مشخص در زمره ی مطالعات همبستگی نیز جای می گیرد . جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان بهارستان ناحیه ۱ (حدود ۱۴ هزار نفر) بود . نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شد و ۱۸۰ دانش آموز دارای اضطراب اجتماعی قابل تشخیص و پایدار با استفاده از ملاک های علمی و آزمون جرابک انتخاب گردید . ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه استاندارد: اضطراب اجتماعی جرابک (۱۹۹۶)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و خودکارآمدی جینک و مورگان (۱۹۹۲)، بود . تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام شد . نتایج نشان داد که بین تاب آوری و خودکارآمدی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و این دو متغیر قادر به پیش بینی اضطراب اجتماعی در دانش آموزان هستند .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودکارآمدی ، اضطراب اجتماعی .