مدل یابی پیش بین روابط بین ادراک نقش حرفه ای و خودآگاهی با رضایت شغلی در دانشجومعلمان آموزش ابتدایی

این پژوهش با هدف تبیین رابطه نقش دانشجومعلمی و سطح خودآگاهی با میزان رضایت شغلی در میان دانشجومعلمان رشته آموزش ابتدایی ورودی سال ۱۴۰۲ دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی ارومیه انجام شد. از نظر هدف، این مطالعه کاربردی و بر اساس رویکرد فلسفی، کمی و در چارچوب روش توصیفی–همبستگی با استفاده از ماتریس همبستگی انجام گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانشجومعلمان آموزش ابتدایی ورودی ۱۴۰۲ در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ (N=۱۵۴) بود که با استناد به جدول مورگان و کرجسی، ۴۰ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه خودآگاهیSelf-Consciousness Scale (SCS) ریلو و الیک (۱۹۹۸) و پرسشنامه رضایت شغلیMinnesota Satisfaction Questionnaire دیوییس، لافلوکسیت و ویس (۱۹۹۷) بودند. داده ها با استفاده از ماتریس همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین نقش دانشجومعلمی و خودآگاهی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰. ۰۵). همچنین، نتایج مدل رگرسیونی بیانگر آن بود که متغیر خودآگاهی توان پیش بینی رضایت شغلی دانشجومعلمان را دارد. این نتایج اهمیت ارتقای مهارت های خودآگاهی و تقویت نقش های حرفه ای دانشجومعلمان را به عنوان راهبردی موثر در بهبود رضایت شغلی و توسعه حرفه ای آن ها برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، خودآگاهی ، دانشجو معلمی.