مدل یابی رابطه بین بلوغ اجتماعی با سازگاری اجتماعی با نقش میانجی مهارت های ارتباطی در دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان هیرمند

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین بلوغ اجتماعی و سازگاری اجتماعی با نقش میانجی مهارت های ارتباطی در بین دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان هیرمند انجام شد. اهمیت این مطالعه در آن است که دوره نوجوانی یکی از حساس ترین مراحل رشد فردی و اجتماعی است و موفقیت در سازگاری اجتماعی نیازمند سطح مطلوبی از بلوغ اجتماعی و توانایی های ارتباطی موثر می باشد. روش تحقیق به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان هیرمند (N=۱۲۰۰) در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ بود که از میان آنها ۶۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۳۰ نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بلوغ اجتماعی، پرسشنامه سازگاری اجتماعی و پرسشنامه مهارت های ارتباطی بود. نتایج نشان داد بین بلوغ اجتماعی و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و مهارت های ارتباطی نقش میانجی معناداری در این رابطه ایفا می کند. همچنین آموزش مهارت های ارتباطی موجب افزایش معنادار بلوغ اجتماعی گردید. یافته ها بیانگر آن است که طراحی و اجرای برنامه های آموزشی هدفمند در مدارس می تواند سطح بلوغ و سازگاری اجتماعی دانش آموزان را ارتقاء دهد.

کلیدواژه ها:

بلوغ اجتماعی ، سازگاری اجتماعی ، مهارت های ارتباطی ، دانش آموزان دختر ، میانجی گری.