کاهش ترک یبا ت ضدتغذیهای در غذاهای سنتی با بیوتکنولوژی آنزیمی: پیشرفتها و چالشها

این پژوهش کاربرد بیوتکنولوژی آنزیمی را در کاهش ترکیبات ضد تغذیه ای در غذاهای سنتی بررسی میکند. هدف ارزیابی کارایی آنزیمهایی نظیر ،فیتاز تاناز و پلی فنول اکسیداز در حذف ترکیبات ضد تغذیه ای مانند فیتات تانن و اگزالات از محصولاتی چون نانهای سنتی حبوبات و فرآورده های لبنی بومی است. اساس کار تحلیل مطالعات اخیر در زمینه مکانیسم عملکرد این آنزیمها تاثیر آنها بر زیست فراهمی ریزمغذی ها و کاربردشان در بهبود کیفیت تغذیه ای غذاهای سنتی است. نتایج نشان میدهد که استفاده از آنزیمهای نوترکیب میتواند جذب ،آهن روی و کلسیم را تا ۶۰٪ افزایش دهد و ارزش تغذیه ای محصولات سنتی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد این روشها همچنین ماندگاری محصولات را افزایش داده و به کاهش ضایعات غذایی کمک میکنند بیوتکنولوژی آنزیمی پتانسیل بالایی در ارتقای امنیت غذایی و کاهش سوءتغذیه دارد، به ویژه در جوامع وابسته به غذاهای سنتی با این حال چالشهایی مانند هزینههای بالای ،تولید پایداری محدود آنزیمها در شرایط صنعتی نیاز به تدوین استانداردهای ایمنی و پذیرش فرهنگی مصرف کنندگان مانع از توسعه گسترده این فناوری شده است. این مطالعه موفقیت روشهای آنزیمی را در کاهش ترکیبات ضد تغذیه ای تایید میکند و پیشنهاد میدهد تحقیقات آینده بر بهینه سازی فرآیندهای تولید کاهش هزینه ها و ارزیابی اثرات زیست محیطی این روشها متمرکز شود تا امکان مقیاس پذیری صنعتی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

بیوتکنولوژی ، آنزیمی ، ترکیبات ضد تغذیه ای ، غذاهای سنتی