بررسی اثر بخشی روش درمانی شناختی رفتاری CBT بربهبود نقص توجه و بیش فعالی دانش آموزان ابتدایی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) از شایعترین اختلالات رشدی عصبی در کودکان است که با الگوهای پایدار بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی مشخص می شود و تاثیرات قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی دانش آموزان دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری (CBT) بر کاهش علائم نقص توجه در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ای متشکل از ۳۰ دانش آموز دارای تشخیص ADHD به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه درمان گروهی مبتنی بر این درمان شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های معتبر سنجش نقص توجه و بیش فعالی (نظیر Conners) بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری موجب کاهش نشانه های نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (p<۰.۰۱). یافته ها حاکی از آن است که درمان شناختی-رفتاری می تواند رویکردی موثر و کاربردی در مداخلات روان درمانی برای کودکان مبتلا به نقص توجه بیش فعالی در سنین دبستان باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه/بیش فعال ، درمان شناختی-رفتاری (CBT) ، دانش آموزان ابتدایی