تاثیر آموزش موسیقی درمانی فعال بر بهبود تعاملات اجتماعی در کودکان با اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم یکی از پیچیده ترین اختلالات رشدی عصبی است که تعاملات اجتماعی کودکان را به طور چشمگیری تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به نقش حیاتی مهارت های ارتباطی در رشد روانی و اجتماعی کودکان، یافتن روش های موثر برای بهبود این مهارت ها امری ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش موسیقی درمانی فعال بر بهبود تعاملات اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در شهر اهواز انجام شده است. در این مطالعه نیمه آزمایشی از میان کودکان ۶ تا ۱۰ ساله دارای تشخیص اتیسم که در مراکز توانبخشی اهواز ثبت نام بودند، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، دو جلسه در هفته، در برنامه موسیقی درمانی فعال شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس ارزیابی تعاملات اجتماعی بود که پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش موسیقی درمانی فعال تاثیر معناداری بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشته است. این یافته ها حاکی از آن است که استفاده از روش های خلاقانه و غیرکلامی مانند موسیقی درمانی می تواند به عنوان یک راهکار موثر در توانبخشی اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، فعال تعاملات ، اجتماعی ، اختلال طیف اتیسم ، توانبخشی کودکان