چسبندگی و مقاومت خوردگی پوشش پودری کوپلیمر قطعه ای پروپلین - اتیلن اصلاح شده روی سطح فولاد به روش الکترواستاتیک پاششی

یکی ازموثر ترین روشهای کاهش یا جلوگیری از خوردگی فلزات و مخصوصا فولادها، استفاده از پوشش های مقاوم پلیمری از جمله پلی پروپلین است. با توجه به چسبندگی نسبتا کم پلی پروپلین به سطح فلزات، به منظور استفاده ازآن به عنوان یک پوشش لازم است که بر روی ساختار آن اصلاح شیمیایی صورت گیرد. در این تحقیق، ابتدا چسبندگی کوپلیمر قطعه ای پروپلین – اتیلن با استفاده از مقادیر مختلفی از انیدرید مالئیک در یک دستگاه اکسترودر تک مارپیچه اصلاح گردید. نتایج حاصل نشان داد که نمونه حاوی 1phr انیرید مالئیک (0/5816% انیدرید مالئیک واکنش کرده)، بیشترین چسبندگی را از خود نشان می دهد. سپس خوردگی فولادبا پوش و بدون پوشش مقایسه شد. نتایج حاصل از ازمون پلاریزاسیون (برونیابی تافل)، آهنگ خوردگی فولاد لخت، فولاد پوشش داده شده با پلی پروپلین خالص (اصلاح نشده) و پلی پروپلین اصلاح شده (تک لایه و دو لایه) را به ترتیب برابر 0/0469 , 0/7797 , 1/669, 13/46 mpy نشان داد که در آن کاهش 287 برابری آهنگ خوردگی پوشش دولایه نسبت به فولاد لخت قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

چسبندگی ، خوردگی ، پلی پروپلین ، پوشش پودری ، الکترواستاتیک