پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی بر اساس یادگیری دیجیتال با نقش واسطه ای پردازش شناختی

این پژوهش با هدف برازش مدل تبیین پیشرفت تحصیلی بر اساس یادگیری دیجیتال با نقش واسطه ای پردازش شناختی در آموزان مقطع متوسطه اول انجام شد. پژوهش حاضر با عنایت به ماهیت و گزاره های آن از نظر هدف بنیادی و به لحاظ نوع داده های گردآوری شده کمی و مبتنی بر رویکرد همبستگی با کاربرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر تنکابن بودند که تعداد آن ۲۲۰۰ نفر است و از این بین ۱۰۵۰ نفر دختر و ۱۱۵۰ نفر پسر بودند. حجم نمونه مطابق تعداد متغیرهای مشاهده پذیر تعیین شد و بر این اساس ۳۲۷ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند که از این بین ۱۷۱ نفر پسر و ۱۵۶ نفر دختر بودند. ابزارهای گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه های پردازش شناختی اسکوونبرگ و اسکیلدر (۱۹۹۶)، پرسشنامه یادگیری الکترونیکی و اتکین و همکاران (۲۰۰۴) و ملاک پیشرفت تحصیلی دانش آموزان معدل ترم گذشته آنان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS انجام شد. روایی هریک از پرسشنامه های مذکور با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت و فرضیه های پژوهش با استفاده از بررسی ضرایب مسیر و شاخصهای نکویی برازش مدل مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد مدل ساختاری پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود. شاخصهای بررسی نکویی برازش مدل نشان داد مقادیر CFI=۰.۹۶۳، RMR=۰.۰۵۷، GFI=۰.۸۰۸، NFI=۰.۶۱۰، PGFI=۰.۵۹۶، RMSEA در وضعیت مطلوبی قرار دارد. یادگیری دیجیتال با ضریب بتای ۰.۱۸ پیشرفت تحصیلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. پردازش شناختی با ضریب بتای ۰.۲۱ بر پیشرفت تحصیلی تاثیر معناداری دارد و یادگیری دیجیتال با ضریب بتای ۰.۴ بر پردازش شناختی تاثیر مثبت و معناداری دارد. در پایان این پژوهش پیشنهاد شده است معلمان از شیوه یادگیری دیجیتال برای آموزش به دانش آموزان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری دیجیتال پردازش ، شناختی ، پیشرفت تحصیلی