بررسی مدلهای تاب آوری و نقش آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدلهای تاب آوری و نقش آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای اسنادی بوده است. امروزه هدف اصلی تعلیم و تربیت ایجاد تغییر نه تنها در میزان دانش بلکه در گسترش توانایی ها و ارتقای مهارت ها است. می توان با ارتقای ظرفیت تاب آوری تحصیلی به دانش آموزان کمک کرد تا با رویدادها و واقعیت های ناخوشایند زندگی تحصیلی به گونه ای مثبت و کارآمد شوند و در زمینه تحصیلی در کاهش افت تحصیلی آنها از آن بهره گرفت. تاب آوری یکی از بنیادی ترین عوامل های سازگاری هر چه بیشتر آدمی با نیازها و تهدید های زندگی است. یکی از ویژگی های فردی موثر در تاب آوری توانایی ایجاد خودنظم دهی یا خودکنترلی روبرو است. در مجموعه ویژگی های شخصیتی همچون خودپنداری مثبت، اجتماعی بودن، هوش، کفایت در کار آموزشی، خودمختاری، عزت نفس، ارتباطات خوب، مهارت های حل مسئله و سلامت روانی و جسمانی از جمله عوامل موثر بر افزایش تاب آوری در فرد به شمار می روند. به طور کلی تاب آوری بعنوان فرآیند ظرفیت یا نتیجه سازگاری موفقیت آمیز علیرغم چالش های یا شرایط تهدید آمیز تعریف شده است. تاب آوری مرتبط با هیجانات مثبتی است که نقش حفاظتی برای افراد دارد. عوامل حفاظتی تاثیر شرایط نامطلوب یا خطرزا را بر روی رشد و پیامدهای آن تعدیل کرده و راه های مثبت و سازگارانه را ترغیب می کنند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری دانش آموزان ، آموزش و پرورش