تاثیر ادبیات عربی بر یادگیری زبان از شعر تا نثر و چالشهای آن در کلاسهای زبان

این مقاله به تحلیل نقش بی بدیل ادبیات عربی در ارتقای کیفیت یادگیری زبان در مدارس ایران می پردازد با تمرکز بر قالبهای شعر و نثر، ضمن بازخوانی مبانی نظری زبان شناسی کاربردی و ادبیات تطبیقی چگونگی تقویت مهارت های شنیداری و گسترش دایره واژگان از طریق فعالیت های خلاقانه مورد کاوش قرار گرفته است. پژوهش حاضر با بهره گیری از مشاهدات میدانی و تجارب معلمان در اجرای روش هایی نظیر پژواک، موازی زنجیره قصه پردازی نثری و بازارچه واژگان نشان می دهد تعامل مستقیم دانش آموزان با متون ادبی انگیزش درونی آن ها را بهبود بخشیده و ساختارهای نحوی و بلاغی را در ذهن تثبیت می کند. همچنین چالش های عملی از جمله محدودیت ساعات درسی، کمبود منابع سطح بندی شده و فقدان زیرساخت های فناورانه تشریح شده و راهکارهای خلاقانه ای مانند کتابچه های جیبی ادبی، جشنواره مینی پادکست و اتاق گنج ادبی پیشنهاد گردید. یافته ها حاکی از آن است که تلفیق هوشمندانه شعر و نثر در برنامه درسی کلاس را به فضای زنده و چندرسانه ای تبدیل می کند که در آن دانش آموزان در فرآیند خلق معنا و صدا مشارکت فعال دارند. تاکید این مقاله بر طراحی بسته های آموزشی پاسخگو به تنوع انگیزه ها و سطوح زبانی است تا ادبیات عربی از حالت تزئینی فراتر رفته و به محرکی برای خلاقیت و کنش زبانی بدل شود. در نهایت توصیه می شود با گسترش دوره های تخصصی معلمان و تجهیز مدارس به بانکهای متون غنی و فناوری های ساده بستر مناسبی برای تثبیت این رویکرد فراهم گردد تا نسل جدید زبان آموزان زبان عربی را نه به عنوان مهارتی خشک بلکه به مثابه سفری زیباشناختی و فرهنگی تجربه کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش تعاملی ، شعر و نثر ، مهارت شنیداری ، خلاقیت ، زبانی ، تحلیل بلاغی ، حافظه ، چندحسی ، بسته های آموزشی ، خلاق ، ترکیب میان رشته های فناوری آموزشی ، ساده ، انگیزش درونی ، توسعه مهارت های چهارگانه