نقش عوامل بافتی خانواده مدرسه همسالان و عزت نفس در پیش بینی ناتوانی های یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل بافتی خانواده، مدرسه همسالان و عزت نفس در پیشبینی ناتوانیهای یادگیری براساس مدل یکپارچه اختلال یادگیری خاص می باشد که این اختلال را حاصل تعامل عوامل زیستی-پردازشی و شناختی-رفتاری و بافتاری می داند. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی ساکن شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ و والدین این دانش آموزان بودند که از میان آنها ۱۵۰ دانش آموز و یکی از والدینشان به شیوه در دسترس انتخاب شدند برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ارتباط با مدرسه، پرسشنامه حمایت اجتماعی خانواده و همسالان، پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت، پرسشنامه انطباق پذیری و همبستگی خانواده و پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو استفاده شد که سه پرسشنامه نخست توسط دانش آموز و دو پرسشنامه دیگر توسط والدین تکمیل شدند. داده های به دست آمده با استفاده از روش رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. چنین به دست آمد که عزت نفس دانش آموزان و ارتباط با مدرسه به طور منفی و حمایت خانواده و وضعیت ایده آل خانواده به طور مثبت می توانند ناتوانیهای یادگیری را پیش بینی نمایند. نتایج نشان داد که حمایت خانوادگی مفرط، مخصوصا حمایت خانوادگی سهل گیرانه و تصور ایده آل از وضعیت خانواده و نیز میزان تحریک شناختی برخاسته از فضای مدرسه و عزت نفسی بعنوان محرک انگیزشی و شناختی در ناتوانیهای یادگیری دخیل هستند.

کلیدواژه ها:

ناتوانیهای یادگیری ، خانواده ، مدرسه همسالان ، عزت نفس