بررسی توانمندی و آلودگی زیست محیطی با رویکرد توسعه پایدار در سواحل مکران

از دیر باز زیست بومهای ساحلی دریایی کانون تلاقی و نقطه اشتراک اکوسیستمهای طبیعی و انسانی بوده است. حساسیت و شکنندگی مناطق مکران در برابر فرسایش آلودگیها افزایش جمعیت و همچنین فعالیتهای نابخردانه انسان و بهره برداریهای بیش از حد، او زمینه نابودی و سواحلی آلودگی زیست محیطی این مناطق شده است با توجه به توانمندیهای این مناطق در توسعه پایدار نیازمند به یک سیستم مدیریت و برنامه ریزی کارآمد و یکپارچه در مناطق سواحلی و دریایی است تا در سایه آن توسعه پایدار در این گونه نواحی و مناطق امکانپذیر باشد. در این مقاله، مناطق ساحلی دریای مکران با طول ۶۳۷ کیلومتر واقع در جنوب استان سیستان و بلوچستان که در تجارت بین المللی سرمایه گذاری مدیریت شیلات و، آبزیان مدیریت سواحل گردشگری حمل و نقل و صنایع دریایی نقش قابل توجهی دارد مورد مطالعه قرار داده ایم روش تحقیق براساس مطالعات اسنادی و کتابخانه ای شامل کتب و مقالات و همچنین بررسیهای میدانی بوده است. طبق آمارهای بدست آمده میزان صید آبزیان از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۹ به رقم ۱۴۳۱۱۱ تن و در سال ۱۳۹۰ به ۱۵۸۸۸۳ تن رسیده و صنعت طرف سازمانهای زیربط و همچنین، عدم هماهنگی آنها، باعث آلودگی زیستی ساحلی دریایی و از بین رفتن آبزیان کمیاب در سواحل مکران منجر شده است. لذا پرورش آبزیان نیز رو به گسترش است. نتایج حاصله حاکی از آنست که میزان صید بیرویه آبزیان دریایی افزایش یافته است عدم مدیریت بر صید و پرورش آن از توسعه محیط زیست ساحلی دریایی مکران و همچنین دست یافتن به رویکرد توسعه پایدار در افقهای آتی این ناحیه پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

توانمندی اکوسیستم ، آلودگی ، توسعه پایدار ، مکران