چگونه توانستم مشکل کم رویی عدم اعتماد به نفس و برقراری ارتباط حسین دانش آموز پایه سوم را بهبود ببخشم؟

پژوهش حاضر به منظور بهبودی و رفع مشکل کمرویی، عدم اعتماد به نفس و برقراری ارتباط، حسین دانش آموز پایه سوم دبستان شهید علی یار نیک نژاد شهر مصیری شهرستان رستم صورت گرفته. در این مطالعه به بررسی مشکل کمرویی حسین و عدم برقراری ارتباط موثر او با همکلاسیها و معلم در کلاس پرداخته شده است. هدف از انجام این پژوهش هدایت دانش آموز جهت بهبودی و رفع مشکل ذکر شده بود. این پژوهش، کیفی و از نوع اقدام پژوهی بود و داده ها از طریق مشاهده، مصاحبه با والدین، جلسه با همکاران و متخصصان امر و جستجو در پایگاه های اطلاعاتی خارجی نظیر آی اس آی، ابسکو، اریک، امرالد، ساینس دایرکت و پایگاه های اطلاعاتی داخلی نظیر بانک مقالات نشریات کشور، پایگاه اطلاعات پژوهشی جهاد دانشگاهی، مرکز مدارک و اطلاعات علمی، ایران نورمگز و سیویلیکا جمع آوری شد. در نتیجه جمع آوری اطلاعات و طبق نشانه هایی چون صحبت کردن کم و کوتاه، عدم شرکت در فعالیت های گروهی و کلاسی و داشتن حساسیت های زیاد در رفتار حسین و... قرار این شد که راهکارهایی در جهت بهبود این رفتارها و افزایش تمایل حسین به داشتن ارتباط کلامی در کلاس و همراهی با معلم و همکلاسی هایش ارائه شود. از جمله راهکارهای اجرایی که در این زمینه بکار برده شد و نتیجه مطلوبی داشت بدین شرح بود: ۱- برگزاری اردوهای علمی-تفریحی برای دانش آموزان کلاس -۲ درگیر کردن حسین در فعالیت های گروهی و تشویق عملکرد او - اجرای بازی های تلفیقی در تدریس دروس و مشارکت دادن وی در اجرای این بازی ها -۴ مشارکت در کارهای خانه و مدرسه و واگذاری مسئولیت به حسین؛ -۵- فراهم کردن شرایط برای تعامل بیشتر حسین با دیگران؛ ۶- اجازه دادن به حسین برای انجام فعالیت های مورد علاقه اش مثل هنر و کاردستی؛ ۷- همکاری والدین در خانه و امر و نهی نکردن به حسین در انجام فعالیت ها؛ - تشویق و تحسین عملکرد حسین در خانه و گفتن کلمات و عباراتی که اعتماد به نفس و حس شهامت حسین را تقویت کند و ....

کلیدواژه ها:

کمرویی ، اعتماد به نفس ، برقراری ارتباط ، پایه سوم ، دبستان ، اقدام پژوهی