مقایسه تاب آوری امید به زندگی و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی

سرطان یکی از انواع گوناگون بیماریهای مزمن است و علیرغم پیشرفتهای پزشکی توسعه درمانها و افزایش تعداد نجات یافتگان از آن این بیماری همچنان از لحاظ احساس درماندگی و ترس عمیقی که در فرد ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاب آوری، امید به زندگی و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی انجام شد. روش پژوهش علی - مقایسه ای بود جامعه آماری پژوهش را زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ تشکیل میدهد که از بین تمام زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی ۱۰۰ نفر و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی ۱۰۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه استفاده شده در این پژوهش تاب آوری کانر و دیویدسون(۲۰۰۳)، امید به زندگی میلر(۱۹۸۸) و رضایت زناشویی فورز والسون (۱۹۸۹) استفاده شده است. داده ها از طریق نرم افزار spss۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی در تاب آوری، امید به زندگی و رضایت زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد در بعد رضایت زناشویی در زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی تفاوت معناداری وجود دارد در ابعاد ،ارتباط حل تعارض و تحریف آرمانی در زنان مبتلا به سرطان سینه درمان شده با عمل جراحی ترمیمی و زنان درمان شده بدون عمل جراحی ترمیمی تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری امید به زندگی ، رضایت زناشویی ، سرطان سینه ، عمل جراحی ترمیمی