تحلیلی بر نظریه های نوین روان شناسی محیطی در عصر بحرانهای اقلیمی و رفتارهای پایدار انسانی

بحرانهای فزاینده زیست محیطی در دهه های اخیر به ویژه تغییرات اقلیمی کاهش تنوع زیستی و تخریب منابع طبیعی، ضرورت بازنگری در رویکردهای نظری به رفتار انسانی را دو چندان کرده اند این مقاله با هدف تحلیل انتقادی نظریه های نوین روان شناسی محیطی به بررسی چارچوبهای میان رشته ای و چندسطحی در تبیین رفتارهای پایدار انسانی در بستر این بحرانها می پردازد. در این مطالعه مروری، پژوهشهای اخیر در زمینه مفاهیمی چون هویت زیست محیطی، خودپنداره محیطی، همدلی با طبیعت، ادراک خطر اقلیمی و ظرفیتهای روان شناختی فردی گردآوری و تحلیل شده است. یافته ها نشان میدهد که نظریه های معاصر با عبور از الگوهای شناختی صرف بر تعامل پویای متغیرهای روانی اجتماعی و ساختاری تاکید دارند و نقش سازههایی نظیر عدالت محیطی، حمایت اجتماعی و زمینه های فرهنگی را در توانمندسازی رفتارهای پایدار برجسته میسازند این رویکردها ضمن تبیین پیچیدگیهای رفتار انسانی در مواجهه با بحرانهای اقلیمی بر اهمیت تلفیق دیدگاههای روانشناسی جامعه شناسی سیاست گذاری و آموزش برای طراحی مداخلات موثرتر در مسیر توسعه پایدار تاکید دارند. مقاله حاضر با ارائه تصویری یکپارچه از تحولات نظری در روانشناسی محیطی، زمینه های نوینی برای فهم و تغییر رفتارهای انسانی در عصر بحران زیست محیطی پیشنهاد میکند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، رفتار پایدار ، بحران ، اقلیمی ، هویت زیست محیطی ، انگیزش زیست محیطی