مطالعات اجتماعی و تربیت اجتماعی در مدارس

مطالعات اجتماعی با نامی تحت عنوان 'STUDIES SOCIAL' در سایر کشورها وجود دارد. این ماده درسی سال های زیادی نیست که وارد مدارس ایران شده است. مطالعات اجتماعی حوزه ای از برنامه درسی است که هدف آن، آشنا کردن بچه ها با محیط اطرافشان و نیز توسعه ارتباطات انسانی است؛ به گونه ای که دانش آموزان شهروندان به خوبی تربیت شوند. مطالعات اجتماعی نوعی ماده درسی است که از اهداف اصلی آن تربیت افرادی است که بتوانند شهروندان خوبی برای جامعه باشند؛ در عوض، علوم اجتماعی نوعی رشته علمی است که به مطالعه جوامع بشری و ارتباطات افراد با یکدیگر می پردازد. مطالعات اجتماعی دانشی است که از انسان، روابط او با محیط های اجتماعی، فرهنگی و طبیعی، تحولات زندگی بشر در گذشته، حال و آینده و جنبه های گوناگون آن (سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی) بحث می کند. چنین تعریفی از مطالعات اجتماعی اولا حاکی از آن است که مطالعات اجتماعی با علوم هفت گانه اجتماعی؛ یعنی تاریخ، جغرافیا، جامعه شناسی، مردم شناسی، اقتصاد، علوم سیاسی و روانشناسی، ارتباط دارد. ثانیا به ارتباط بین علوم اجتماعی برای رسیدن به فهمی وسیع تر اشاره می کند. مطالعات اجتماعی در اغلب کشورها، به ویژه در دوره آموزش ابتدایی، به شیوه های کم و بیش تنیده و بازبانی ساده و متناسب با سطح رشد ادراکی کودکان ارائه می شود. یکی از ابعاد تربیت انسان، تربیت اجتماعی است. مقصود از تربیت اجتماعی، تربیت افراد به گونه ای است که از مهارت های اجتماعی، ارتباطی، اقتصادی و محیط شناسی برخوردار باشند. آموزش و پرورش باید دانش آموزان را افرادی مطلع نسبت به مسایل گذشته، حال و آینده جامعه، محیط زندگی (اعم از طبیعی و اجتماعی)، متعهد به ارزش ها و علاقمند به مشارکت در فعالیت های اجتماعی و سیاسی و داشتن روحیه انتقادپذیری و انتقاد کنندگی تربیت کند. تنها از طریق آموزش مطالعات اجتماعی است که افراد با محیط، جامعه، ارزش ها، فرایندهای اجتماعی و اقتصادی، و مسئولیت های خود نسبت به دیگران آشنا می شوند. هیچ یک از مواد درسی همچون مطالعات اجتماعی نمی تواند به تحقق این اهداف کمک کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مطالعات اجتماعی ، آموزش و پرورش ، علوم اجتماعی ، تربیت ، اجتماعی ، مدارس ، دانش آموزان