بررسی عوامل موثر بر بروز لکنت زبان و روشهای درمان آن در کودکان

ناروایی های گفتاری از مشکلات خاص کودکی است و از شایع ترین آنها می توان از لکنت زبان نام برد. لکنت زبان نوعی آشفتگی و اختلال در روانی گفتار است که به صورت تکرار صداها، کشش صداها، قطع روانی، کلام تکرار کلمات، مکث بین واژه ها، نامنظونی تکلم که در بین کودکان و نوجوانان مشاهده می شود. بعبارت کلی تر، لکنت زبان اختلالی است در سیالی عادی و الگوی زبانی گفتار، به طور موقت یا دائمی و به طور غیرارادی بوجود می آید بدون اینکه اختلال عضوی یا فلجی در کار باشد. در این اختلال، جریان فکر طبیعی است و نوشتن اختلالی ندارند، فقط به علت انقباض غیر عادی عضلانی در دستگاه های محیطی گفتار، کلمه درست بیان نمی شود. میزان شیوع لکنت زبان در بین کودکان تقریبا ۵ درصد است و معمولا تا سنین جوانی، ۵۰-۸۰ درصد این افراد با رسیدگی و درمان به موقع بهبود پیدا می کنند. استفاده بیشتر از گفته های تک واژگانی، بکار بردن ساختارهای ساده و دستوری، داشتن اشتباهات دستوری زیاد، داشتن اشتباه زیاد در اصوات، تکرار صداها و هجاها، کشش یا امتداد دادن صداها، درمیان اندازی، مکث درون واژه ها و مراحل این اختلال در دوره های مختلف سنی و رشدی کودک نیز متفاوت است (پیش دبستانی، دبستانی، پیش نوجوانی، نوجوانی) که در این مراحل میزان و شدت و نحوه برخورد کودک با این مشکل متفاوت می باشد. علل موثر بر این اختلال نیز تاکنون به طور دقیق مشخص نشده است. آنچه که تا حدودی مشخص است، این اختلال بر اثر مجموعه ای از عوامل و علل بوجود می آیند از جمله وجود زمینه های ژنتیکی، آسیب مغزی، اختلال سیستم گویایی، الگوی نامناسب محیطی و... برای درمان این کودکان راه ها و روش های مختلفی ارائه داده اند از جمله این روش ها می توان به روش های زیر اشاره کرد: خوددرمانی، روش جریان هوا، دارو درمانی، دستگاه شنیداری ادینبورگ. اما آنچه که مشخص است، استفاده از این روش ها به تنهایی و بدون کمک گرفتن از والدین و مربیان و ایجاد محیطی پر از آرامش موفق نخواهد بود بلکه بایستی همراه با این روش ها به والدین و مربیان نیز آموزش داده شود که ضمن پذیرش مشکل کودک برای رفع این مشکل بر اساس روش های علمی و صحیح اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

عوامل موثر ، لکنت زبان ، درمان ، کودکان