اثر بخشی آموزش امید بر انگیزش تحصیلی سرسختی تحصیلی و امید تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر چلگرد

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش امید بر انگیزش تحصیلی، سرسختی تحصیلی و امید تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر چلگرد انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان دوره دوم ابتدایی شهر چلگرد در سال تحصیلی بودند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بین دبستانهای دخترانه شهر چلگرد دو دبستان انتخاب و سپس تعداد ۱۲۰ دانش آموز به انتخاب و در ادامه ۴۰ دانش آموز که نمره آنها از پرسشنامه انگیزش تحصیلی و امید تحصیلی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل هر گروه ۲۰ نفر) گمارده دانش آموزان گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش امید بر اساس مدل اسنایدر (۲۰۰۳) را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر، ۱۹۹۶) سرسختی تحصیلی (بنیشک و لوپز، ۲۰۰۱) و امید تحصیلی سهرابی و سامانی ۱۳۹۱ بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شدند. داده های به دست آمده با استفاده تحلیل کواریانس چند متغیری (MANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش امید روی افزایش میانگین نمرات انگیزش تحصیلی، سرسختی تحصیلی و امید تحصیلی موثر بوده است (۰/۰۱>P)، ضرایب تاثیر نیز به ترتیب ۰/۴۵۵، ۰/۴۱۳ ۰/۶۰۰ به دست آمد همچنین نتایج نشان داد که آموزش امید روی مولفههای انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی به ترتیب با ضریب تاثیر ۰/۵۹۴ و ۰/۲۴۲ مولفههای سرسختی تحصیلی تعهد کنترل و مبارزه جویی با ضریب تاثیر ۰/۲۰۵، ۰/۵۵۵ و ۰/۴۴۰ و مولفههای امید تحصیلی تفکر) گذرگاه و تفکر (عامل با ضریب تاثیر ۰/۶۸۸ و ۰/۵۱۴ اثر معنی دار به جای گذاشته است .(۰/۰۱>P).

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی سرسختی ، تحصیلی امید تحصیلی ، آموزش امید ، دوره دوم ابتدایی