نقش خانواده در کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان

بر اساس یافته های بررسیهای انجام شده میتوان نتیجه گرفت که خانواده نقش کلیدی و اساسی در کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان دارد. سبکهای فرزند پروری مختلف و نوع ارتباط والدین با فرزندان به شدت بر رفتارهای کودک تاثیر گذار است. والدینی که در تربیت فرزند خود از سبکهای مقتدرانه استفاده میکنند زمینه ساز رشد شخصیت سالم و پیشگیری از اختلالات رفتاری در فرزندان خود می شوند در مقابل سبکهای فرزند پروری مستبدانه یا بی تفاوت می تواند به بروز مشکلات رفتاری و روانی در کودک منجر شود. همچنین، روابط عاطفی مثبت و نظارت صحیح والدین بر فعالیتها و رفتارهای فرزند نقش موثری در کاهش مشکلات رفتاری دارند. خانواده هایی که ارتباط عاطفی سالم متقابل و گرم، دارند قادرند به خوبی بر چالشهای رفتاری فرزندان خود فائق آیند از سوی دیگر، تنشهای خانوادگی مانند اختلافات والدین بی ثباتی در محیط خانواده و عدم توجه به نیازهای عاطفی کودک می تواند عاملی موثر در بروز اختلالات رفتاری باشد. آموزش مهارتهای فرزند پروری به والدین به ویژه در زمینههای مدیریت رفتار، کودک ارتقاء مهارتهای ارتباطی و افزایش آگاهی نسبت به پیامدهای رفتارهای مختلف میتواند به کاهش مشکلات رفتاری و روانی در دانش آموزان کمک کند. به این ترتیب، ارتقاء آموزش والدین در مدارس و جامعه میتواند به عنوان یک ابزار پیشگیرانه و درمانی موثر عمل کند در نهایت برای کاهش اختلالات رفتاری دانش آموزان و بهبود کیفیت تربیت در خانواده ها لازم است که نظام آموزشی و اجتماعی نیز همکاری نزدیکی با خانواده ها داشته باشند این همکاری میتواند شامل ارائه مشاوره های روانشناختی دوره های آموزشی و برنامه های حمایتی برای والدین باشد تا در کنار تقویت مهارتهای فرزند پروری از بروز رفتارهای ناهنجار در کودکان و نوجوانان پیشگیری شود با توجه به اهمیت این موضوع، توجه ویژه به نقش خانواده ها در کاهش اختلالات رفتاری میتواند راه حلهای موثری برای کاهش مشکلات روانی و اجتماعی دانش آموزان در آینده به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، اختلالات رفتاری ، دانش آموزان