بررسی مضامین اخلاقی و تربیتی در اشعار شفیعی کدکنی

شعر به عنوان برجسته ترین هنر، کلامی پیوند عاطفه و تخیل است که در زبان موزون و آهنگین شکل می گیرد. بررسی و شاخصه های تعلیمی و اخلاقی شعر دهه های اخیر راهی در معرفی افقهای شعر معاصر است. بدیهی است که در اثر تغییرات ساختاری که در بدنه اجتماع به وقوع می پیوندد جریان اندیشه و دیدگاههای غالب شاعر نیز دچار فراز و فرود شود گسترش روزافزون فضای مجازی در این دهه باعث جریان یافتن شعر در میان توده های مختلف مردم و ارتباط هنرمندان با هم گردید. در این میان هوشنگ ابتهاج و شفیعی کدکنی از تابناکترین چهره های شعر معاصر نیز تحت تاثیر این بحرانها در سیر شعرگویی خود دچار تحولاتی شده با توشه ای از ادبیات کلاسیک به شعر نیمایی روی آوردند و در هردو قالب کلاسیک و نیمایی مضامین اخلاقی و تعلیمی نوینی آفریدند. هدف از این پژوهش بررسی مضامین اخلاقی و تربیتی در اشعار شفیعی کدکنی است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی درصدد پاسخ دادن به مضامین اجتماعی مطرح شده در شعر شفیعی است. یافته های تحقیق در این پژوهش حاکی از آن است که مضامین طبیعت، گرایی، آزادی، ظلم ستیزی وطن، دوستی، شهادت، مبارزه با استبداد از مهمترین مضامین مشترک اخلاقی و تعلیمی و در شعر شفیعی است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، تعلیم ، تربیت ، شفیعی