بررسی نماد رنگ و نور در معماری اسلامی نمونه موردی (مسجد) با تاکید بر عرفان

شاید تعاریفی زیادی برای عرفان مشخص شده باشد اما اگر عرفان را به معنای شناخت و دریافت شهودی خدا واسماء وصفات او بدانیم، همه اسماءالهی به طور عام و خاص با هنر زیبائی و آفرینندگی پیوند دارد رنگ نمادین ترین تمثیل تجلی کثرت در وحدت است، نور و رنگ همیشه با هم به تجرد میرسند ونور با رنگ تعین می یابد و عاملی برای ظهور و محل رویت آن میشود. رنگها درهنر، جنبه کیمیایی داشته و هر رنگ دارای تمثیلی خاص و رابطه با یکی از احوالات درونی انسان است در همه هنرها به خصوص هنر اسلامی، نور و رنگ نمود دیگری پیدا میکند به عنوان مثال رنگ سیاه ، نماد اصل تعالی و دست نایافتنی است که با رنگ خانه کعبه تناسب دارد. معماری اسلامی به دنبال الهام از مفاهیم کلام الهی در تلاش است تا فضای روحانی واحدی را خلق کند که عالم ملکوت را به هم قرین سازد ونقوش اشکال و رنگها نشانه بارزی برای القای معانی پنهان هستند و مخاطب از طریق حضور در فضای معماری به درک شهودی آن سد مساله اصلی این مقاله که به روش تحلیلی ارائه میگردد چگونگی و کارکرد بازتاب وجود رنگ و نور درهنر و معماری اسلامی ایرانی است که با استفاده از روش کتابخانهای و اسنادی و با مطالعه مقالات مرتبط با موضوع به بحث و نتیجه گیری موضوع پرداخته شده میر است.

کلیدواژه ها:

هنر اسلامی ، معماری اسلامی ، نور ، رنگ