تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دبستانی

پرخاشگری در دانش آموزان دبستانی یکی از مسائل کلیدی در محیطهای آموزشی است که می تواند به افت عملکرد تحصیلی، اختلال در روابط اجتماعی و کاهش سلامت روان منجر شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دبستانی انجام شد. مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه های چهارم و پنجم دبستان های دولتی منطقه ۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. نمونه ای شامل ۶۰ دانش آموز (۳۰ پسر و ۳۰ دختر) به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش مهارتهای زندگی شامل خودآگاهی، مدیریت خشم، حل مسئله و ارتباط موثر را دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) بود که پایایی آن با آلفای کرونباخ ۰.۸۷ تایید شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی به طور معنی داری پرخاشگری کلی (F = ۲۸.۴۵, p < ۰.۰۰۰) و مولفه های آن شامل پرخاشگری جسمانی (F = ۱۹.۳۲, p < ۰.۰۱)، پرخاشگری کلامی (F = ۱۵.۶۷, p < ۰.۰۱)، خشم (F = ۲۲.۱۴, p < ۰.۰۱) و خصومت (F = ۱۷.۸۹, p < ۰.۰۱) را در گروه آزمایش کاهش داد. اندازه اثر (۲) نشان دهنده تاثیر متوسط تا قوی مداخله بود. این یافته ها بر ضرورت گنجاندن آموزش مهارتهای زندگی در برنامه های درسی دبستان ها تاکید دارد. پیشنهاد می شود که این برنامه ها به صورت منظم در مدارس اجرا شوند و معلمان و والدین نیز در این فرآیند مشارکت کنند تا اثربخشی مداخله افزایش یابد. این مطالعه نشان دهنده پتانسیل آموزش مهارتهای زندگی در بهبود رفتارهای اجتماعی و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان است.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، پرخاشگری دانش آموزان دبستانی ، آموزش مدیریت خشم ، سلامت روان ، ارتباط موثر