بررسی تراکم بوته و نسبت اختلاط بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در کشت مخلوط با ذرت

با توجه به تأثیر افزایش تنوع گونه‌ای در حفظ تعادل اکولوژیک و ثبات اکوسیستم‌های کشاورزی، آزمایشی به منظور ارزیابی ذرت و سویا Glycine max L. در تک کشتی و مخلوط، در تابستان 1٬389 در شهرستان خرم‌آباد به صورت کرت های در شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تراکم بوته به سه سطح کم D1 ، متوسط D2 و زیاد D3 به ترتیب شش، هفت و 10 بود در مترمربع برای ذرت دانه‌ای رقم 604 s.c 10، 20 و 30 اوت در مترمربع برای سویا رقم ویلیامز در کرت های اصل 30 و پنج سطح نسبت اختلاط ذرت - سویا شامل : 0:100 (p4)75:25,(p3)50:50,(p2)25:75,(p1) (p5)100:0 در کرت های فرکی قرار داده شدند. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که سطوح مختلف تراکم بوته بر اجزای عملکرد سویت وسیله معنی‌داری برداشت ولی بر عملکرد دانه تسبیح معنی‌دار دارد از طرفی اثر نسبت‌های اختلاط ذرت - سویا معنی‌دار بود (در سطح 0/01 ) . ولی اساس نسبت اختلاط 25: 75 (صورت - سویا) به عنوان نسبت اختلاط برتر تعطیل شد، سویا در این نسبت بالاترین عملکرد دانه ( 3855/850 کیلوگرم در هکتار) و اجزای عملکرد را به خود اختصاص داد. بررسی شاخص‌های ارزیابی کست مخلوط نیز نشان داد که این نسبت در تراکم کم D1P2 با نسبت برابری 1/23 بالاتر از تک کشتی و سایر دیوارهای مخروط قرار گرفت. به این ترتیب به نظر می‌رسد که برای پر کردن فاصله زمانی بین دو کشته متوالی پاریس، کشت مخلوط گیاهانی مثل سویا و ذرت که در رشد کوتاهی دارد مناسب می‌باشد. بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود که کشت مخلوط سویا بر سرت مزیت بیشتری نسبت به کشت خالص آن‌ها در شرایط مشابه با مطالعه حاضر باشد.

کلیدواژه ها:

تراکم بود ، ذرت دانه‌ای ، کشت مخلوط ، سویا ، عملکرد دانه و نسبت اختلاط