استفاده از رسانه های اجتماعی به عنوان ابزار آموزشی

با گسترش گستره رسانه های اجتماعی، کاربرد آن ها در فرایندهای آموزشی به عنوان یک فرصت نوین مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با هدف بررسی نقش رسانه های اجتماعی به عنوان ابزار آموزشی، تحلیل مبانی نظری، مرور پژوهش های مرتبط و ارائه نتایج کاربردی تدوین شده است. روش پژوهش ترکیبی (مروری-تحلیلی) است و به بررسی نظام مند یافته های پژوهشی بین المللی و داخلی (۲۰۰۹–۲۰۲۳) پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد رسانه های اجتماعی دارای توانمندی هایی مانند افزایش تعامل یادگیرنده-آموزگار و یادگیرنده-یادگیرنده، ارتقای انگیزه و فعال سازی یادگیری غیررسمی و مشارکتی هستند، اما چالش هایی از قبیل نگرانی های مرتبط با صحت اطلاعات، حریم خصوصی، نگرش ها و سیاست های موسسه ای، و زیرساخت های فنی وجود دارد (Pérez et al., ۲۰۲۳; Van den Beemt et al., ۲۰۱۹; Manca & Ranieri, ۲۰۱۶). پژوهش های فارسی نیز گرایش به تاثیر مثبت بر درگیری و اشتیاق تحصیلی را نشان می دهند (رجبیان ده زیره و همکاران، ۱۳۹۷؛ دهیادگاری & خواجه حسنی، ۱۳۹۹). نتیجه گیری این است که سازمان ها و معلمان با اتخاذ چارچوب های نظری روشن، سیاست های حفاظتی و تربیت سواد رسانه ای می توانند از مزایا بهره مند شوند. پیشنهادهایی در حوزه طراحی پدیده آموزی، ارزیابی کیفیت محتوای تولیدشده در شبکه ها و تدوین خط مشی های نهادی ارائه شده است

کلیدواژه ها:

رسانه های اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، یادگیری غیررسمی ، سواد رسانه ای ، آموزش عالی ، درگیری تحصیلی