بررسی رابطه بین رهبری تحول آفرین و انگیزه شغلی کارکنان در سازمانهای خدمات بهداشتی و درمانی

رهبری تحول آفرین یکی از الگوهای نوین رهبری است که توانسته است جایگاه ویژه ای در حوزه مدیریت منابع انسانی پیدا کند. این نوع رهبری از طریق الهام بخشیدن به کارکنان افزایش تعهد و خلاقیت، آنها و هدایت به سمت اهداف مشترک می تواند به بهبود عملکرد فردی و سازمانی منجر شود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین رهبری تحول آفرین و انگیزه شغلی کارکنان در سازمانهای خدمات درمانی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و با رویکرد کمی بود. جامعه آماری شامل کارکنان بخش خدمات درمانی در شهر تهران بود که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای ۳۸۴ نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد رهبری تحول آفرین (MLQ) و انگیزه شغلی (SDT-Scale) جمع آوری شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین رهبری تحول آفرین و انگیزه شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰.۰۰۱ > p, ۰.۴۹). همچنین تمامی ابعاد این سبک رهبری به ویژه "توجه فردمحور" با انگیزه شغلی همبستگی معناداری داشتند. علاوه بر این، متغیرهای دموگرافیک به ویژه سطح تحصیلات نقش تعدیل کننده در این رابطه داشتند. نتایج این پژوهش اهمیت توسعه سبک رهبری تحول آفرین در محیط های کاری پیچیده و استرس زا مانند خدمات درمانی را برجسته می کند. بنابراین مدیران باید برنامه هایی را برای تقویت این نوع رهبری و افزایش انگیزه کارکنان طراحی کنند. این امر نه تنها می تواند به بهبود رضایت و عملکرد کارکنان منجر شود، بلکه در نهایت کیفیت خدمات درمانی و رضایت بیماران را نیز بهبود خواهد بخشید.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، انگیزه شغلی ، خدمات درمانی ، رهبری سازمانی ، رضایت شغلی ، منابع انسانی