بررسی تاثیر متدهای تدریس مبتنی بر کارگروهی بر همکاری و یادگیری فعال دانش آموزان

تدریس مبتنی بر کارگروهی یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که در سال های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده است. این روش، بر پایه همکاری فعال دانش آموزان و تعامل مستمر میان اعضای گروه استوار است و به هدف افزایش یادگیری عمیق و ارتقای مهارت های اجتماعی طراحی شده است. با توجه به اهمیت یادگیری فعال در فرایند آموزش و پرورش، این پژوهش به بررسی تاثیر متدهای تدریس مبتنی بر کارگروهی بر همکاری و یادگیری فعال دانش آموزان پرداخته است. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی بوده و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل دانش آموزان مقطع متوسطه در یک مدرسه نمونه بود که به صورت تصادفی نمونه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد سنجش همکاری گروهی و یادگیری فعال بوده است که اعتبار و پایایی آنها از طریق آزمون های آماری تایید شده است.در مرحله نخست، گروه آزمایش تحت آموزش متدهای تدریس مبتنی بر کارگروهی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل به شیوه سنتی آموزش دیدند. پس از اتمام دوره آموزشی، هر دو گروه دوباره مورد آزمون قرار گرفتند و داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که استفاده از متدهای تدریس مبتنی بر کارگروهی، به طور معنی داری باعث افزایش همکاری میان دانش آموزان و ارتقای یادگیری فعال در آنان شده است. دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، در مهارت های همکاری تیمی، مشارکت فعال در کلاس، و توانایی حل مسئله عملکرد بهتری از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی ، گروه کنترل ، توصیفی