واکاوی تجربه زیسته دانشجویان از پدیده خودکشی: پژوهشی پدیدارشناختی

مطالعه حاضر با هدف واکاوی تجربه زیسته داننشجویان دارای تمایل به خودکشی از پدیده­ی خودکشی بود. این پژوهش از نوع تفسیری و رویکرد آن کیفی و مطابق با روش پدیدارشناسی انجام شد. مشارکت­کنندگان بالقوه پژوهش شامل تمامی دانشجویان شهر مشهد در سال ۱۴۰۳ بود که دارای افکار خودکشی بودند. مشارکت­کنندگان پژوهش شامل ۱۱ نفر از دانشجویان شهر مشهد بود که با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و نمونه­گیری تا حد اشباع نظری ادامه داشت. ابزار گردآوری داده­ها، مصاحبه­نیمه­ساختار یافته بود. داده های حاصل با تکنیک تحلیل مضمون از نوع کلایزی  و با استفاده از نرم­افزار MAXQDA ۲۰۲۴  انجام شد.  قابلیت اعتماد نتایج با ملاک های لینکلن و گوبا احراز شد. نتایج حاصل از تحلیل مصاحبه­ها نشان داد که تجربه زیسته دانشجویان از پدیده خودکشی در قالب ۴ مضمون سازمان­دهنده و ۱۶ مضمون پایه قابل طرح است که این مضامین سازمان­دهنده شامل رنج درون­فردی، معنامندی خودکشی، رنج بین فردی و فقدان معنامندی ادراک شده هستند.

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، اقدام به خودکشی ، خودکشی در دانشجویان