پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان بر اساس والدگری هلی کوپتری با نقش واسطه ای احساس تنهایی و انزوای اجتماعی در خانواده های شهر یاسوج در سال ۱۴۰۴

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان بر اساس والد گری هلی کوپتری با نقش واسطه ای احساس تنهایی و انزوای اجتماعی در بین خانواده های شهر یاسوج در سال ۱۴۰۴ انجام گردید. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، خانوار های شهر یاسوج بودند که با روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از فرمول کوکران، ۳۸۲ خانوار دارای فرزند ۹ تا ۱۲ ساله به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های مشکلات رفتاری اخنباخ (۱۹۹۱)، والدگری هلی کوپتری پیستلا (۲۰۲۰)، احساس تنهایی دی تاماسو (۲۰۰۴) و انزوای اجتماعی مدرسی یزدی (۱۳۹۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها، توسط نرم افزار SPSS و PLS در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد ۱/۶۵ درصد از نغییرات مشکلات رفتاری به دلیل اثر همزمان مستقیم و غیرمستقیم والدگری هلی کوپتری، انزوا و احساس تنهایی می باشد و ۹/۲۷ درصد از تغییرات احساس تنهایی و ۳۳ درصد از تغییرات انزوای اجتماعی کودکان نیز به دلیل اثر والدگری هلیکوپتری می باشد. بنابراین بین والدگری هلی کوپتری و مشکلات رفتاری کودکان با نقش واسطه ای احساس تنهایی و انزوای اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مشکلات رفتاری ، والدگری هلی کوپتری ، احساس تنهایی ، انزوای اجتماعی