پیش بینی آسیب پذیری روانی بر اساس اختلالات عاطفی- رفتاری، ناگویی خلقی با نقش واسطه ای رویارویی با بحران در جوانان شهر گچساران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی آسیب پذیری روانی بر اساس اختلالات عاطفی- رفتاری، ناگویی خلقی با نقش واسطه ای رویارویی با بحران در جوانان شهر گچساران در سال ۱۴۰۴ انجام گردید. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، جوانان شهر گچساران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از فرمول کوکران، ۴۰۰ نفر از جوانان شهر گچساران به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه هایرویارویی با بحران اندلر و پارکر (۱۹۹۰)، آسیب های روانی (SCL-۲۵) نجاریان و داوودی (۱۳۸۰)، ناگویی خلقی تورنتو،اختلالات عاطفی- رفتاری کوای و پترسون (۱۹۸۷) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها، بوسیله نرم افزار SPSS و PLS در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام گرفت. براساس یافته های پژوهش ۵/۷۴ درصد از تغییرات آسیب پذیری روانی بعلت اثر مستقیم و غیر مستقیم اختلالات عاطفی- رفتاری، ناگویی خلقی و رویارویی با بحران بوده و ۱/۴۴ درصد از تغییرات متغیر واسطه ای رویارویی با بحران متاثر از اختلالات عاطفی- رفتاری بوده است.بنابراین بین اختلالات عاطفی- رفتاری، ناگویی خلقی و آسیب پذیری روانی با نقش واسطه ای رویارویی با بحران یی رابطه معناداری وجود دارد (p<۰/۰۰۱)

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری روانی ، اختلالات عاطفی- رفتاری ، ناگویی خلقی ، رویارویی با بحران