شناسایی چالش های بکارگیری هوش مصنوعی در آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر شناسایی چالش های هوش مصنوعی در آموزش و پرورش در سال ۱۴۰۲ بود. روش تحقیق حاضر از نوع آمیخته (کیفی و کمی) می باشد که بر حسب نوع آن جزو طرح های اکتشافی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران و کارشناسان ارشد اداره آموزش و پرورش استان تهران در سال ۱۴۰۲ بود. تعداد ۱۵ نفر از افراد صاحب نظر، دارای سابقه بالای ده سال و متخصص در حوزه هوش مصنوعی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه تا رسیدن به اشباع داده ادامه یافت. جهت تحلیل یافته ها از تکنیک دلفی و روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج نشان داد دانش و مهارت ناکافی معلمان در استفاده از هوش مصنوعی با ارزش ۰.۲۱۲ در رتبه اول، نبود زیرساخت های کافی در مدارس برای هوش مصنوعی با ارزش ۰.۱۹۷ در رتبه دوم، اطمینان پذیری محدود الگوریتم های هوش مصنوعی با ارزش ۰.۱۶۹ در رتبه سوم، عدم قابلیت بکارگیری هوش مصنوعی در چندین موقعیت با ارزش ۰.۱۶۸ در رتبه چهارم، اولویت چالش های هوش مصنوعی در آموزش و پرورش استان تهران قرار دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، هوش مصنوعی ، فناوری ، چالش ها