مدرسه به عنوان زیست بوم یادگیری: بازخوانی رویکردهای تربیتی در اسناد بالادستی

مدرسه به عنوان زیست بوم یادگیری، نه تنها محلی برای انتقال دانش، بلکه فضایی برای شکل دهی مهارت ها، نگرش ها و ارزش های اجتماعی دانش آموزان محسوب می شود. اسناد بالادستی نظام آموزشی ایران، از جمله سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، بر اهمیت تعامل یادگیرنده با محیط، مشارکت فعال در فرآیند یاددهی-یادگیری و توجه به تفاوت های فردی تاکید دارند. رویکردهای تربیتی مدرن، با تمرکز بر یادگیری معنا دار، حل مسئله و توسعه تفکر انتقادی، نشان می دهند که مدرسه باید به محیطی پویا و انعطاف پذیر تبدیل شود که دانش آموزان در آن تجربه های یادگیری متنوع و متناسب با نیازهای فردی و اجتماعی خود داشته باشند.در این راستا، بازخوانی اسناد بالادستی نشان می دهد که تربیت، یادگیری و پرورش مهارت های زندگی باید در قالب یکپارچه و هم افزا در مدرسه طراحی شود. ایجاد زیست بوم یادگیری مستلزم بهره گیری از منابع انسانی، فضاهای آموزشی مناسب، فناوری های نوین و تعامل فعال با خانواده و جامعه است. اسناد بالادستی ضمن تاکید بر عدالت آموزشی و توسعه مهارت های قرن بیست و یکم، رویکرد مدرسه محوری و دانش آموز محور را به عنوان چارچوب اصلی هدایت فعالیت های آموزشی پیشنهاد می کنند. این دیدگاه باعث می شود مدرسه به جای صرفا انتقال دهنده محتوا، نقش محوری در پرورش تفکر خلاق، مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری دانش آموزان ایفا کند.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، زیست بوم یادگیری ، رویکرد تربیتی ، اسناد بالا دستی