تحلیل انتقادی رویکرد بیوفیلیک از منظر فلسفه محیطی

امروزه یکی از مهم ترین موانع تجربه مثبت طبیعت، الگوی غالب طراحی و توسعه محیط ساخته شده مدرن است. مطالعات اخیر طراحی بیوفیلیک را به عنوان یک رویکرد طراحی مفید معرفی کرده اند. به عنوان یک استراتژی پایدار، طراحی بیوفیلیک اثر ساختارهای شهری را بر طبیعت کاهش می دهد. با این حال، «طبیعت» اصطلاحی مبهم و بحث برانگیز است و تاثیر آن در معماری، اغلب بحث ها و انتقادهایی را نظیر «سبزسازی» به عنوان یک ابزار بازاریابی با تاثیرات محدود بر می انگیزد. این پژوهش رویکرد بیوفیلک را با نگرشی انتقادی و از منظر فلسفه محیطی مورد بررسی و بازبینی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

بیوفیلک ، فلسفه محیطی ، طبیعت دوستی ، ، طبیعت محوری ، انسان محوری