طراحی الگوی مدیریت استعداد در صنعت دفاعی

مدیریت استعداد به عنوان یک ضرورت راهبردی، نقش محوری در بهبود عملکرد سازمان ها، حفظ مزیت رقابتی و تضمین موفقیت بلندمدت دارد. این اهمیت در سازمان های دفاعی به دلیل پیچیدگی ها و چالش های خاص این حوزه، به ویژه در مواجهه با تهدیدات امنیتی، اهمیت مضاعفی پیدا می کند. سازمان های دفاعی برای تضمین امنیت ملی و توانمندی های راهبردی خود نیازمند نیروی انسانی بااستعداد، توانمند و متخصص هستند. با توجه به افزایش نیاز به توسعه سیستم های کارآمد مدیریت استعداد در این صنعت، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی مدیریت استعداد در سازمان های وابسته به صنعت دفاعی به انجام رسیده است. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی بوده و با استفاده از نمونه آماری متشکل از ۱۱۰ نفر از کارکنان و مدیران سازمان های دفاعی که به پرسش نامه ای با پایایی ۹۰۰/۰ پاسخ داده اند، به بررسی ابعاد و مولفه های کلیدی مدیریت استعداد پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که شش بعد اصلی شامل «شناسایی و جذب استعداد»، «توسعه و توانمندسازی»، «انگیزش و حفظ»، «ساختار و فرایندها»، «رهبری و حکمرانی» و «نتایج و اندازه گیری» به عنوان ارکان اصلی مدیریت استعداد در صنعت دفاعی شناخته شده اند. هر یک از این ابعاد به طور جداگانه بر روی جذب، توسعه، نگهداری و به کارگیری نیروی انسانی بااستعداد تمرکز دارند که نقش حیاتی در ارتقای عملکرد سازمان های دفاعی ایفا می کند. این پژوهش در نهایت یک الگوی جامع برای مدیریت استعداد در سازمان های دفاعی ارائه می دهد که می تواند به عنوان مرجعی برای تدوین و بهبود راهبردهای منابع انسانی در این سازمان ها مورد استفاده قرار گیرد. این الگو به مدیران کمک می کند تا در مواجهه با چالش های متغیر و پیچیده دنیای دفاعی، از رویکردی نظام مند و موثر برای جذب و حفظ نیروهای کلیدی استفاده کنند و به این ترتیب توانمندی های سازمانی را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت استعداد ، سازمان های دفاعی ، الگوی مدیریتی