تاویل حروف مقطعه قرآن در تاویلات کاشانی

قرن هشتم هجری دوره ی ایجاد و بالندگی سنت دوم عرفانی و گسترش اندیشه و مبانی مشایخ این مکتب خاصه ابن عربی بود. کاشانی نقش بسزایی در شکوفایی این سنت عرفانی و تبیین و نشر آراء ابن عربی ایفا کرد. مفسر در مقدمه تفسیر خود تاویلات التاویل فی القرآن الکریم بیان می کند که این اثر را بر پایه ی کشف درونی خود نوشته است. بدین معنا که این تاویل ها در این تفسیر ، نوعی تاویل کشفی یا باطنی است که از راه الهام درونی و دریافت شهودی مفهوم باطنی آیات قرآنی به وجود می آید. بیست و نه سوره از قرآن با حروف مقطعه آغاز می شوند که مفسران در قرون مختلف نظرات متفاوت و بعضا متعارضی را در معنای آنها بیان کرده اند. این پژوهش با روش توصیفی _ تحلیلی در پی بررسی تفسیر و برداشت تاویلی عبدالرزاق کاشانی از حروف مقطعه قرآن است. بررسی های این پژوهش نشان داد که گرایش غالب تفسیری در تاویلات در موضوع حروف مقطعه آن است که هر حرف از حروف مقطعه را نشان کلمه ای می گیرد که بر یکی از صفات الهی یا وجود و صفات پیامبر دلالت دارد که تطبیق این حرف گرایی بر پیامبر به وفور در تاویل حروف مقطعه قرآن در این تفسیر دیده می شود.

کلیدواژه ها:

عبدالرزاق کاشانی ، تاویلات ، تفسیر باطنی صوفی ، حروف مقطعه قرآن ، قرآن