بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر درگیری شغلی کارکنان: با تاکید بر میانجی گری رهبری و تعدیل گری امنیت شغلی

درگیری شغلی کارکنان عنصر کلیدی برای عملکرد موفقیت آمیز سازمان محسوب می شود. در این میان گرچه کاربردهای هوش مصنوعی در سازمان ها، در پی تحول دیجیتال بیشتر شده، اما تاثیر آن بر نگرش های خاص کارکنان همچون درگیری شغلی هنوز به خوبی شناخته نشده است. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر درگیری شغلی کارکنان، با تاکید بر میانجیگری رهبری و تعدیلگری امنیت شغلی صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان دانشگاه چمران اهواز است که حجم نمونه با استفاده از نرم افزار جی پاور، ۱۱۹ نفر محاسبه شد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد بر مبنای مقاله دیویا و همکاران (۲۰۲۴) و پروبست (۲۰۰۳) بوده است، که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. جهت تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان دهنده تاثیر هوش مصنوعی بر درگیری شغلی کارکنان است، همچنین براساس نتایج تحقیق مشخص شد که رهبری تاثیر هوش مصنوعی بر درگیری شغلی کارکنان را میانجی گری می کند؛ با این حال نقش تعدیلگر امنیت شغلی بر تاثیر هوش مصنوعی بر درگیری شغلی کارکنان تایید نشد. در آخر مشخص شد که امنیت شغلی مسیر میانجی هوش مصنوعی بر درگیری شغلی از طریق رهبری را نیز تعدیل نمی کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، درگیری شغلی کارکنان ، رهبری ، امنیت شغلی