نقش بافت زبانی در تشخیص و ترجیح معنای واژگان جمل، جمیل و جمال

بافت، مجموعه قراین آشکار و نهفته در متن است که به واژگان درون جمله، معنی و جهت می دهد. بافت یابی و کشف معنای واژه بر اساس سیاق آیه، مقدمه ای است لازم برای فهم مراد آیات قرآن کریم. برای این منظور، پس از فهم گستره معنایی و تمایز معنای اولیه و ثانویه واژه، قراین آشکار و نهفته در محتوای پیرامونی واژه، مورد واکاوی قرار می گیرد تا مناسب ترین مصداق و معنای واژه، ترجیح داده شود. این جستار، با رویکرد نقد و تحلیل به کاوش پیرامون مشتقات ماده (جمل) پرداخته است و پس از فهم عمق معنا و شناخت کاربردهای اولیه و ثانویه آن، آیه یا آیات پیرامونی واژه (جمل) را واکاوی نمود؛ تا پاسخی برای این پرسش بیابد که مناسب ترین معنی برای مشتقات لفظ (جمل) با توجه به بافت آیه و محتوای پیرامونی آن چیست؟ نتیجه این که بر خلاف نظر اکثر مفسران، کاربرد جمال و جمیل در قرآن به معنای زیبایی، زیبندگی، حسن و نیکویی نبوده؛ بلکه بهتر است معنای (مجموعه ای هماهنگ، منظم و معتدل) را برای آن در نظر گرفت. همچنین اخذ معنای ریسمان و طناب برای واژه (جمل) در عبارت (و لکم فیها جمال) (نحل، ۶)، مناسب تر است؛ چون این معنی، سازگاری بیشتری با بافت آیه دارد.

کلیدواژه ها:

Linguistic Context ، Context ، Lexical Research ، Jamāl ، Jaml ، Jamīl. ، بافت زبانی ، سیاق ، واژه پژوهی ، جمال ، جمل ، جمیل.