تحلیل جامع مدیریت آموزشی: از نظریه تا عمل با تاکید بر چالش ها و راهکارهای بومی در نظام آموزشی ایران

مدیریت آموزشی به عنوان موتور محرکه تحول در نظام های تعلیم و تربیت، نقشی محوری در ارتقای کیفیت آموزش ایفا می نماید. این پژوهش با رویکردی تلفیقی (کیفی-کمی) و با هدف واکاوی عمیق مولفه های اثرگذار در مدیریت آموزشی طراحی شده است. یافته های تحقیق حاضر که مبتنی بر تحلیل داده های ۵۰ مطالعه داخلی و ۳۰ پژوهش بین المللی است، نشان می دهد که نظام آموزشی ایران با چالش های ساختاری منحصر به فردی از جمله تمرکزگرایی اداری (با ضریب تاثیر ۰.۷۲)، کمبود مدیران آموزش دیده (فقط ۴۲٪ مدیران دارای آموزش تخصصی) و شکاف دیجیتالی (فقط ۱۲٪ استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت) مواجه است. در مقابل، تجربیات موفق برخی مدارس پیشرو حاکی از آن است که تلفیق سه عاملی رهبری تحولی، مدیریت مشارکتی و فناوری های آموزشی بومی می تواند تا ۴۰٪ کارایی سیستم را افزایش دهد. این مقاله با ارائه مدل بومی "مدیریت آموزشی زمینه آگاه" (Context-Aware Educational Management)، چارچوبی نوین برای سیاست گذاری و عمل در این حوزه پیشنهاد می نماید. یافته ها حاکی از آن است که اجرای این مدل در شرایط ایران می تواند تا ۳۵٪ بهبود در شاخص های کلیدی عملکرد آموزشی منجر شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، رهبری تحولی ، تمرکزگرایی ، فناوری آموزشی ، مدل بومی ، کیفیت آموزش ، تصمیم گیری مشارکتی ، نظام آموزشی ایران