تلفیق مهندسی صنایع و محیط زیست: راهکارهای نوین برای توسعه پایدار صنعتی با رویکردی به چالش های بومی ایران

این مقاله با رویکردی میان رشته ای به بررسی نقش حیاتی مهندسی صنایع در حل چالش های محیط زیستی صنایع می پردازد. با استفاده از روش های ترکیبی (تحلیل داده های صنعتی، مدل سازی ریاضی و مطالعات موردی)، پژوهش حاضر نشان می دهد که راهکارهای مهندسی صنایع از قبیل تولید ناب، اقتصاد چرخشی و زنجیره تامین سبز می توانند به طور میانگین منجر به کاهش ۲۵-۳۰ درصدی مصرف انرژی و ۲۰-۲۵ درصدی تولید پسماند در صنایع شوند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که صنایع ایران با شکاف ۳۵-۴۰ درصدی در بهره وری انرژی نسبت به استانداردهای جهانی مواجه هستند، که با پیاده سازی سیستم های بهینه سازی می توان این شکاف را تا ۱۵-۲۰ درصد کاهش داد. مقاله همچنین مدل بومی ΔE = ۰.۴۵T + ۰.۳۲M - ۰.۱۸R² را برای پیش بینی کاهش آلایندگی در صنایع ایران ارائه می دهد. در بخش پایانی، راهکارهای اجرایی در سه سطح صنعت، سیاستگذاری و آموزش پیشنهاد شده اند که می توانند به عنوان نقشه راه برای تحول سبز صنایع ایران مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مهندسی صنایع سبز ، توسعه پایدار صنعتی ، اقتصاد چرخشی ، بهینه سازی انرژی ، زنجیره تامین سبز ، تولید ناب ، مدل سازی پایداری ، صنایع ایران