تحلیل چندبعدی شاخص های عملکرد در مجسمه سازی معاصر: مطالعه ترکیبی آثار سنتی و دیجیتال در بستر ایرانی

این پژوهش با روش شناسی ترکیبی (کیفی-کمی) به بررسی نظام مند شاخص های کلیدی عملکرد در مجسمه سازی معاصر ایران پرداخته است. جامعه آماری شامل ۸۰ اثر مجسمه سازی (۴۰ سنتی و ۴۰ دیجیتال)، ۱۵۰ هنرمند و متخصص، و ۱۰ پروژه عمومی بوده که با استفاده از تحلیل محتوا، پیمایش میدانی و مطالعه موردی عمیق مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های کلیدی نشان می دهد: ۱. الگوی «ترکیب گرایی خلاق» در ۶۸% آثار موفق مشاهده شد که تلفیقی از فناوری های دیجیتال (امتیاز تعامل ۹.۲ از ۱۰) و روش های سنتی (امتیاز اجرا ۸.۲ از ۱۰) است. ۲. شکاف معناداری در بهره گیری از فناوری بین ایران (۴۱%) و میانگین جهانی (۷۸%) وجود دارد (p<۰.۰۱) که عمدتا ناشی از محدودیت های زیرساختی است. ۳. مدل رگرسیون پیشنهادی (SUCCESS=۰.۳۸(TECH)+۰.۳۱(CONCEPT)+...) نشان می دهد تسلط فناورانه ۳۸% و عمق مفهومی ۳۱% بر موفقیت آثار تاثیرگذارند. این مطالعه با ارائه چارچوب چهاربعدی ارزیابی (فنی، مفهومی، تعاملی، نوآوری) و شناسایی موانع ساختاری، گامی نوین در تدوین استانداردهای بومی ارزیابی مجسمه سازی محسوب می شود. یافته ها برای هنرمندان، سیاست گذاران فرهنگی و مراکز آموزشی کاربردهای عملیاتی دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص های عملکرد ، مجسمه سازی معاصر ، هنر دیجیتال ، ترکیب گرایی خلاق ، ارزیابی چندبعدی ، فناوری های هنری ، هنر عمومی ، آموزش هنر