بررسی ابعاد حقوقی بکارگیری سلاح های نوظهور، تسلیحات هسته ای و هوش مصنوعی در پرتو حقوق بشردوستانه بین المللی

هوش مصنوعی؛ ابزاری است که نادیده انگاشتن آن در مخاصمات مسلحانه، بازی جنگ را با چالشی جدی مواجه خواهد ساخت. فناوری های نوین نظامی با بهره گیری از هوش مصنوعی واقعیات صحنه نبرد را به گونه ای متفاوت نمایان می سازد. اهتمام دولت ها در بکارگیری هوش مصنوعی در اثنای مخاصمات مسلحانه لزوم بررسی ابعاد حقوقی این ابزار را دوچندان ساخته است. پرسشی که مطرح می شود آن است که آیا سامانه تسلیحاتی خودمختار، که بدون دخالت انسان قادر به انجام حملات هستند، با اصول اساسی حقوق بین الملل بشردوستانه، همچون اصل تفکیک، تناسب و ضرورت نظامی، همخوانی دارند؟ از این رهگذر متصور است، با عنایت به شتاب روزافزون پیشرفت های فناورانه در زمینه هوش مصنوعی و سلاح های نوظهور، قوانین موجود نیازمند بازاندیشی و تجدیدنظرند تا با اصول انسان دوستانه و مقتضیات جنگ های نوین هماهنگ گردند. پژوهش حاضر با بررسی اسناد و منابع بین المللی و با روشی توصیفی - تحلیلی به تحلیل ضرورت تدوین مقرراتی فراگیر در عرصه جهانی پرداخته تا ضمن آنکه تضمین کننده حقوق بشر باشد از مخاطرات ناشی از تشدید منازعات بکاهد. فرضیه تحقیق نشان میدهد تقابل میان نوآوری و خاصه ابزار هوش مصنوعی و ضوابط حقوقی، معضلاتی را پیش روی سیاست گذاران قرار داده است که می بایست میان مصالح امنیت ملی و تعهدات جهانی در راستای حقوق بشر توازن برقرار کنند. و این توازن جز با تدوین قواعد حقوق بین الملل مرتبط به دست نخواهد آمد.

کلیدواژه ها:

سلاح های نوظهور ، فناوری های نوین ، هوش مصنوعی ، حقوق بشر دوستانه