توسعه پایدار توسعه روستایی بر تاکید در دانش بومی

تحقق توسعه روستایی گامی در راستای بهبود وضعیت جامعه روستایی و رسیدن به خود کفایی است. برنامه های توسعه روستایی لازم است با شرایط و ابعاد مختلف جامعه روستایی سازگار باشد و این در واقع توجه و ضرورت بهره گیری از دانش بومی است. دانشی که روستاییان از طریق تجربه و در موقعیت های واقعی کسب کرده اند و از نظر کیفی با دانش حاصل از آموزش های رسمی محققان و کارشناسان متفاوت است. خاصیت محلی بودن دانش بومی مبنایی برای پایه گذاری علمی، کارا و موفق در دستیابی به توسعه پایدار روستایی تلقی می شود. دانش بومی می تواند ویژگی های منحصر به فرد یک جامعه را معرفی و زمینه ارتباط آن را با سایر جوامع فراهم نماید. این مقاله که به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای و سایت های اینترنتی تهیه شده تلاش دارد که نقش دانش بومی در توسعه پایدار روستایی را نشان دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار روستایی ، دانش بومی ، دانش نوین رسمی