ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی و قدرت برخی عضلات اندام تحتانی با تکنیک پرش-فرود با استفاده از سیستم امتیازدهی خطای فرود
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 126
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ASP-13-26_010
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1404
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: آسیب رباط متقاطع قدامی یکی از رایجترین آسیبهای ورزشی بوده که به دلایل مختلف روی می دهد و تحقیقات تاکنون به بررسی علت های احتمالی پرداخته اند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین ثبات ناحیه مرکزی بدن و قدرت ایزومتریک ابداکشن و چرخش خارجی ران با بیومکانیک پرش-فرود افراد فعال از طریق سیستم امتیازدهی خطای فرود بود. روش شناسی: ثبات ناحیه مرکزی بدن و قدرت اندام تحتانی ۳۰ آزمودنی فعال (سن ۱۲/۲±۲۷/۲۱ سال، قد ۵۹/۶±۷۷/۱۷۷ سانتیمتر، وزن ۹۴/۶±۴۲/۶۹ کیلوگرم) به ترتیب از طریق آزمونهای میدانی و معتبر مک گیل و دینامومتری دستی ارزیابی گردید. سپس افراد آزمون سیستم امتیازدهی خطای فرود را به منظور ارزیابی بیومکانیک پرش-فرود اجرا کردند. برای بررسی ارتباط مقادیر ثبات ناحیه مرکزی و قدرت ایزومتریک ابداکشن و چرخش خارجی ران با امتیاز LESS از آزمون همبستگی پیرسون و ارتباط پیشبین این متغیرها با امتیاز LESS از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده گردید (۰۵/۰≥P). یافته ها: همبستگی و ارتباط پیشبین معناداری بین آزمونهای فلکسور تنه (۴/۰=P)، اکستنسور تنه (۴۶/۰=P)، پلانک (۴۹/۰=P)، پلانک از سمت راست (۴۱/۰=P)، پلانک از سمت چپ (۴/۰=P)، قدرت ایزومتریک ابداکشن ران (۴۴/۰=P) و چرخش خارجی ران (۰۷/۰=P)، و نمرات کلی آزمون سیستم امتیازدهی خطای فرود مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین استقامت و ثبات ناحیه مرکزی بدن و قدرت ایزومتریک عضلانی با بیومکانیک پویای پرش-فرود ارتباط معناداری ندارد که این یافته احتمالا به دلیل تفاوت میان ماهیت آزمونهای استقامت و ایزومتریک با حرکات عملکردی پویا میباشد. به طور کلی، اجرای پژوهشهای مربوط به غربالگری ورزشکاران در معرض خطر به منظور پیشگیری از وقوع آسیبهای جدی که دوران ورزشی و نیز زندگی فردی ورزشکاران را تهدید میکنند امری لازم و ضروری میباشد. بدون تردید، بهرهگیری از روشهای کاربردی در ارزیابی الگوهای خطرزا که بتوانند جایگزینی برای سیستمهای آزمایشگاهی گرانقیمت بوده و در گروههای بزرگ به آسانی قابل اجرا باشند، در این جهت برای متخصصین پزشکی-ورزشی بسیار کمککننده خواهد بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد فلاح محمدی
گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
صدرالدین شجاع الدین
دانشیار، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
امیر لطافت کار
استادیار، گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
اسماعیل ابراهیمی تکامجانی
استاد، گروه توانبخشی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
منصور اسلامی
دانشیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
