اثر دو نوع تمرین اسکات و پرس پا بر تغییرات مرکز فشار پا و نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام پایین آمدن از پله

سابقه و هدف: موقعیت مرکز فشار و مقدار نیروی عمودی عکس­العمل زمین (GRFz) در فعالیت­های مختلف روزمره ازجمله راه رفتن و تردد از پله­ها با آسیب­های اندام تحتانی و کمر مرتبط است. هدف این پژوهش بررسی اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی مختلف بر متغیرهای بیومکانیکی نظیر تغییرات نیروی عمودی عکس العمل زمین و جابه­جایی داخلی-خارجی مرکز فشار پاها (COPx) طی پایین آمدن از پله بود. مواد و روش­ها: تعداد ۲۰ نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بوعلی سینای همدان در دو گروه اسکات و پرس پا به ترتیب با میانگین سنی ۷/۲±۱/۲۵ و ۲/۳±۸/۲۳ سال قرار گرفتند. تغییرات GRFz و COPx قبل و بعد از ۱۲ جلسه تمرین توسط صفحه نیرو با فرکانس نمونه برداری ۱۰۰۰ هرتز ثبت شد. گروه اسکات، حرکت اسکات را همراه با حداکثر آداکشن ران و گروه پرس پا، حرکت پرس پا را همراه با حداکثر آدکشن ران طی ۱۲ جلسه تمرین کردند. جهت مقایسه درون­گروهی و بین­گروهی داده­ها به ترتیب از دو آزمون t همبسته و t مستقل استفاده شد. سطح معناداری برابر ۰۵/۰ در نظر گرفته  شد.   یافته­ ها: در گروه پرس پا، مقدار جابجایی داخلی-جانبی COP بعد از تمرین به طور معناداری کاهش یافت (۰۳۰/۰=P)؛ همچنین میزان GRF در قله دوم منحنی نیرو بعد از تمرینات پرس پا به طور معنی­داری کاهش یافت (۰۲۷/۰=P). با وجود این، مقادیر GRF و COP بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: تمرینات پرس پا می­تواند سبب بهبود کاهش جابجایی COP و کاهش مقدار GRFz در نقطه اوج نیروی دوم، و در نتیجه کنترل وضعی پاسچر بهتر در هنگام پایین آمدن از پله شود.

کلیدواژه ها:

پایین آمدن از پله ، اسکات ، پرس پا ، مرکز فشار ، نیروی عکس العمل زمین