بررسی الگوی فعالیت های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی در ایران

مقدمه و هدف: افراد ضایعه نخاعی از گسترده ترین جمعیت های معلولان در سطح جهان و همچنین جامعه ایران محسوب می شوند. مشارکت در فعالیت های بدنی تفریحی، می تواند هم اوقات فراغت آنها را به طور موثر پر کند و هم سلامتی آنها را ارتقا داده و آثار ثانویه این عارضه را کاهش دهد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع و همچنین در دسترس نبودن تصویری روشن از فعالیت های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی در پیشینه پژوهشی کشور، محققان بر آن شدند تا الگوی فعالیت های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی در ایران را بررسی کنند. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی بود که به صورت میدانی اجرا شد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته ای استفاده شد که روای محتوایی آن را اساتید متخصص در زمینه اوقات فراغت (۱۰ نفر) و کارشناسان ضایعه نخاعی (۵ نفر) تایید کردند و پایایی آن نیز در یک مطالعه مقدمانی ۷۹/۰ به دست آمد. نمونه آماری شامل ۳۷۵ نفر از افراد ضایعه نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی کشور بود که به صورت تصادفی از ۱۰ استان کشور، انتخاب شدند (۱۲۸۵۱=N). با توجه به روش تحقیق از روش های رایج آمار توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که افراد ضایعه نخاعی حدود ۳۸ دقیقه در روز فعالیت بدنی تفریحی داشتند که زمان بیشتری به حرکت با ویلچر (۳/۲۵ دقیقه/روز) اختصاص داشت. حرکت با ویلچر همچنین، رایج ترین فعالیت بدنی تفریحی آنها بود. از نظر شدت انجام فعالیت ها نیز افراد ضایعه نخاعی، بیشتر با شدت کم و متوسط به فعالیت بدنی می پرداختند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نقش حیاتی فعالیت های بدنی تفریحی در زندگی افراد ضایعه نخاعی و در مقایسه با سایر پژوهش های صورت گرفته در خارج از کشور می توان نتیجه گرفت که سطح فعالیت های بدنی تفریحی افراد ضایعه نخاعی ایران پایین است که به توجه و برنامه ریزی مسئولان نیاز دارد.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی تفریحی ، ضایعه نخاعی ، اوقات فراغت